Terapia nastolatka

Twój los kształtuje się w momencie podejmowania decyzji…

Pierwsze spotkanie odbywa się tylko z rodzicem, a najlepiej obydwojgiem rodziców (jeśli jest taka możliwość), gdyż to oni najlepiej znają swoje dziecko, widzą je na co dzień i obserwują zmiany, jakie w nim zachodzą. Dopiero po odbyciu spotkań z rodzicami i wspólnych rozmów o teraźniejszości i przeszłości ich dziecka, odbywają się konsultacje z nim samym.

 

Wyodrębnia się grupy zachowań wśród nastolatków, z którymi warto zwrócić się po pomoc psychologiczno – terapeutyczną:

  • lęki
  • obniżone poczucie własnej wartości
  • wycofanie
  • przewlekła choroba
  • depresja
  • samotność
  • trudności wychowawcze
  • brak akceptacji w grupie rówieśniczej
  • fobie szkolne
  • separacja czy rozwód rodziców
  • śmierć bliskiej osoby.

 

Dla nastolatków największą trudnością jest obawa przed negatywną oceną ze strony innych, poczucie osobistego zagrożenia w sytuacjach kontaktu społecznego, lęk aktualizujący się w sytuacjach interakcji rodzinnych i społecznych, strach przed kontaktami z innymi osobami, uczucie zażenowania w trudnych dla niego sytuacjach. Najczęściej tacy nastolatkowie: są mało towarzyscy, mają niską samoocenę i wysokie poczucie bezwartościowości towarzyskiej. Często odczuwają przykre emocje i dotkliwe poczucie samotności. Natomiast rzadko odczuwają emocje pozytywne. Mają więcej symptomów depresji, które przejawiają się m.in. tym, że są smutne, pełne obaw, przygnębione, mają trudności z koncentracją uwagi i snem, czują się gorsze od innych i negatywnie oceniają swoje życie. Nierzadko przekonani są także, że raczej nie mogą liczyć na pomoc ze strony rodziny, przyjaciół i znajomych oraz mają poważne trudności w proszeniu o pomoc.

Na każdym etapie życia można zbudować poczucie własnej wartości. Można pozbyć się toksycznych myśli, które podkopują własną wiarę w siebie, wybrać nowe, zdrowsze perspektywy, znaleźć wspierających przyjaciół i codziennie czuć się dobrze we własnej skórze.